Medicinale Cannabis

De rechtsonzekerheid voor gebruikers van medicinale cannabis

Er is op vandaag sprake van een wereldwijde evolutie die wetenschappelijk aantoont dat cannabis positieve medicinale effecten heeft, en van een duidelijke internationale trend waarbij overheden het monopolie nemen over de productie, de handel en de in- en uitvoer van medicinale cannabis.

Meer en meer westers geschoolde Belgische dokters schrijven (ook) cannabis voor ter bestrijding van chronische pijnen, of voor de bestrijding van de nausea en het braken dat wordt veroorzaakt door chemotherapie bij kankerpatiënten.

De patiënten met chronische pijn hebben recht op een adequate beschikbare, toegankelijke en aangepaste gezondheidszorg van goede kwaliteit. Dit kadert in hun fundamenteel recht op bescherming van de gezondheid dat wordt gegarandeerd in art. 23, lid 2° van de Belgische Grondwet dat samen gelezen moet worden met:

• het recht op leven (internationaal gewaarborgd in art in art. 2 van het EVRM);
• het verbod op een onmenselijke en mensonterende behandeling (internationaal gewaarborgd in art 3 EVRM);
• het recht op eerbiediging van het privé- en gezinsleven (internationaal gewaarborgd in art. 8 EVRM);
• het recht op een zo goed mogelijke lichamelijke en geestelijke gezondheid, meer specifiek door het scheppen van omstandigheden die een ieder in geval van ziekte geneeskundige bijstand en verzorging waarborgen (zoals bepaald in artikel 12, lid 2,d van het Internationaal Verdrag inzake de Economische, Sociale en Culturele Rechten).

Recent werd de Belgische Minister van Volksgezondheid in gebreke gesteld namens tientallen chronisch pijnpatiënten en namens 15 westers geschoolde “klassieke” dokters/geneesheren.

De Minister erkende in haar antwoord het probleem en stelde dat zij de drijvende kracht was achter een wetsontwerp (dat ten gevolge van de val van de regering werd omgevormd tot een wetsvoorstel) tot oprichting van een speciaal regeringsbureau, conform internationale verplichtingen (zie art. 23 en 28 van het Enkelvoudig Verdrag van de VN van 30 maart 1961).

De Minister stelde ook dat door de goedkeuring van dit voorstel de Regering in staat zal zijn om vergunningen te verlenen aan bedrijven om ‘een gestandaardiseerd product’ dat aan de hoogste kwaliteitseisen voldoet, te produceren. Wanneer dat zal gebeuren werd niet nader geduid. En dat baart zorgen aangezien duidelijk is dat België opnieuw achterop hinkt.

Zowel in Nederland als in Duitsland bestaan reeds nationale “regeringsbureaus” die actief zijn op de markt van de cannabisteelt. Aan Nederlandse apothekers wordt toegestaan om op eenvoudig (zelfs buitenlands) doktersvoorschrift medicinale cannabis te verkopen.

Hoe lang zal het nog duren vooraleer medicinale cannabis effectief ter beschikking kan worden gesteld in België?

Besluit

Het cannabisbeleid in België loopt achter op de internationale tendens van het legaliseren van medicinale cannabis.

Er bestaat daarnaast een disparaat beleid in de toepassing van straffen voor cannabisgebruikers, terwijl er tevens stemmen opgaan om cannabisgebruik uit het strafrecht te halen.

Burgers (waaronder niet-problematische cannabisgebruikers) zien legaal opererende growshops in het straatbeeld, en lezen in de krant over een nultolerantie beleid en effectieve vervolging.

Het Belgische cannabisbeleid dreigt op den duur een sterker verwarrend en bedwelmend effect te hebben dan cannabis zelf.